Miasto w teologii katolickiej, to w Polsce temat trudny.
Pisał o tym, w początku lat 90. ubiegłego wieku ks. Cz.S. Bartnik.
Kardynał St. Wyszyński  widział w mieście ciało społeczne, ale jego ducha poszukiwał gdzie indziej. Doczesność miejska,
a zbawienie poza-miastem?
Jak twierdzi Bartnik, Kościół polski rozumie wieś, i choć jest bardziej wiejski niż miejski,
to czyni starania, by stawać się coraz bardziej Kościołem miejskim. Miasto jest przestrzenią pełną – świecką i świętą. Zatem, czy charyzmat wspólnoty, nie tylko wspólnoty kontemplacyjnej, ale wspólnoty miejskiej –  jest darem i powołaniem do służby, aby podążać za najważniejszym, a przez to i za Miastem?
Ta niewielka książka, a w niej rozdział IX: W sercu miast, w sercu Boga, może pokierować rozważaniami nad charyzmatem Miasta. Raj, mając swój początek w  ogrodzie, na końcu czasów doznaje zwieńczenia jako miasto (Rdz. 2,8). Na dodatek, Delfieux stawia dziwne pytanie [s.141]: Czy można zostać świętym, mieszkając w miastach? Szukajcie odpowiedzi. W Mieście i w sobie.

Pierre-Marie Delfieux, 2007, Miasto w sercu Boga, Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów „W drodze”,  Poznań.

O autorze: http://pl.wikipedia.org/wiki/Pierre-Marie_Delfieux