W 2015 r. państwa członkowskie ONZ przyjęły agendę 2030, zawierającą 17 celów zrównoważonego rozwoju. Jeden z tych celów (nr 11) stanowi zadanie: Zrównoważone miasta i społeczności. Co – w ramach tego celu – w ciągu 10 lat od przyjęcia agendy udało się zrealizować, a z jakie obszary wciąż wymagają istotnej poprawy?
Priorytety Polski w zakresie realizacji tego celu na poziomie krajowym są następujące:
– wzmocnienie zdolności miast i obszarów zurbanizowanych do zrównoważonego rozwoju
i tworzenia miejsc pracy oraz poprawy jakości życia mieszkańców poprzez uwzględnienie
w planach zagospodarowania w miastach konieczności zwiększenia obszarów zieleni
i wodnych korytarzy wentylacyjnych;
– wsparcie miast w radzeniu sobie z nagłymi zmianami, kryzysami, zarówno społeczno-gospodarczymi jak i natury środowiskowej oraz gwarantowanie mieszkańcom bezpieczeństwa i wysokiej jakości życia;
– wsparcie sprawiedliwego oraz zrównoważonego terytorialnie wzrostu gospodarczego, poprzez
dążenie do utrzymania policentrycznej i hierarchicznej struktury osadniczej kraju oraz tworzenie bardziej efektywnych powiązań sieciowych między miastami;
– budowa zrównoważonego, dostępnego dla każdego, bezpiecznego i przystępnego cenowo systemu transportowego, zwłaszcza poprzez rozwój i priorytetyzację transportu publicznego;
– zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych ludności miast dzięki budowie powszechnego i dostępnego rynku mieszkaniowego, w tym szczególnie poprzez rozwój mieszkalnictwa społecznego.
Realizacja celu 11 agendy idzie tak sobie, np. liczba mieszkań społecznych czynszowych oraz
komunalnych oddanych do użytkowania w miastach w przeliczeniu na 1 tys. ludności,
po spadku w latach 2020–2022, w 2023 r. wzrosła do poziomu notowanego w 2018 r. −
0,13, a w skutek dalszego wzrostu – w 2024 r. osiągnęła poziom z 2019 r. – 0,18. Informacja o efektach monitorowania realizacji celów zrównoważonego rozwoju w Polsce (stan na koniec 2024r. , zobacz poniżej) podaje również, że „na obszarach miejskich w latach 2019–2023 odnotowano stopniowy spadek liczby gospodarstw domowych oczekujących na najem socjalny z 74110 do 61349” nie wspominając, że od dekady sukcesywnie rośnie liczba gospodarstw domowych w miastach, co powodowane jest szybkim przyrastaniem liczby gospodarstw jednoosobowych – osób żyjących samodzielnie, z których większość deklaruje dochody co najmniej na poziomie średniej krajowej. Kuriozalne są osiągnięcia na polu planowania przestrzennego. Wzmiankowana informacja podaje, że ” w gminach miejskich odnotowuje się
poprawę sytuacji w zakresie zarządzania przestrzenią. W 2023 r. powierzchnia objęta obowiązującymi miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego stanowiła 53,6% ogółu powierzchni gmin miejskich, wobec 52,4% w 2018 r.” Zatem zaledwie nico ponad połowa gruntów w miastach ma określone przeznaczenie, a w wciągu pięciu lat przyrost udziału terenów objętych planami wyniósł 1,2%…. Do roku 2030 pozostało niewiele czasu, a wdrożenie w miastach planowania ogólnego niedawno przesunięto o kolejne pół roku. W sumie, niewiele to zmieni. Co jeszcze udało się poprawić, można przeczytać TUTAJ a najlepiej sięgnąć do wzmiankowanej wcześniej informacji (kliknięcie poniżej, na jej okładkę aktywuje pobranie tekstu w formacie pdf).
