Choć od dawna wiemy, że organizacja miejskich przestrzeni publicznych powinna zmierzać do tworzenia nie tylko miejsc użytecznych, ładnych, trwałych i dostępnych dla osób ze szczególnymi potrzebami, ale również oryginalnych i niebanalnych (zob.: Miasto i piękno miasta, Jak przetworzyć miejsce, Miasto szczęśliwe, Socjologia przestrzeni) to zindywidualizowane, niepowtarzalne rozwiązania – projekty urządzeń i galanterii ulicznej czy parkowej, podporządkowane uwarunkowaniom konkretnej lokalizacji i potrzebom wielofunkcyjnego aranżowania miejskiej przestrzeni są w polskich miastach wciąż nieczęste.
Dominuje „kopiuj wklej” – sięganie do gotowych, zunifikowanych urządzeń (ławek, ogrodzeń, donic itd.), projektowanych i produkowanych z myślą o jak najszerszym rynku zbytu gotowych produktów. Stąd często nie do końca pasują do miejsca i jego użytkowników (najczęściej są to ławki – zbyt niskie i pozbawione podłokietników, których jedyną zaletą jest ich wygodny wybór z różnych katalogów „ławki ogrodowe/parkowe”) albo wręcz je „psują” (np. standardowe, ławki parkowe – nowoczesne ale historyzujące – ustawiane w po kilka obok siebie, jako „zapchajdziury” albo jako bufor, dla oddzielenia stref o różnym przeznaczeniu – co sprawia, że mało kto chce z nich korzystać).
Przykład urządzeń zaprojektowanych przez Interboro dla miejsca nazwanego LentSpace (plac Hudson, dolny Manhattan w Nowym Jorku (USA)), uwzględniających konkretne cechy miejsca i zmienne funkcje przekształcanej przestrzeni publicznej, pokazuje korzyści płynące ze zindywidualizowanego podejścia do ich projektowania. Zamiast ławek i ogrodzenia, użytkownicy tego miejsca i właściciel terenu, otrzymali sprzęt „2 w 1” – ruchome urządzenie: ławki zintegrowane z panelami, które mogą tworzyć ścianę odgradzającą od zewnętrznej części placu, ale mogą też – odpowiednio ustawione – kanalizować ruch w stronę miejsc w jego wnętrzu akurat ważnych albo tworzyć małe enklawy sprzyjające kontaktom międzyludzkim i rozmowom. Jak komu i kiedy pasuje – elastycznie, prospołecznie i estetycznie, no i oszczędnie. Można? Można. Trzeba chcieć.
