Załóżmy, że biżuteria to często więcej niż niekonieczny „ozdobnik”, ale samodzielny obiekt intencjonalnie zestawiony z sylwetką (człowieka) i pozostałymi elementami wizerunku – strojem, fryzurą i makijażem, czy nieodzownymi akcesoriami lub gadżetami. W ten sposób, oprócz funkcji dekoracyjnej czy oznaki prestiżu lub zamożności, biżuteria staje się formą wypowiedzi – komentarza lub deklaracji, np. w kwestii tożsamości i stosunku do miasta (zob.: Miejska moda).

Dlatego niekonieczne artefakty – nazywane miejską biżuterią, a rozumiane jako (artystyczny) komentarz do miasta – unikalny a czasem zaskakujący, i nie pozbawiony aury odświętności, wydają się ciekawym i obiecującym zjawiskiem, wartym odnotowania.