Miasto jest w stanie permanentnego kryzysu. Nie zmierza do kresu, choć weszło w fazę rozchwiania, w stan grożący zmianą cech i wartości mu właściwych, utratą ciągłości i (dotychczasowej) tożsamości…
Miasto uzależnia się – gospodarczo, politycznie, kulturowo. Słabnie jego koncentracja (przestrzenna), symbioza (funkcji), specyfika (form), zanika poczucie miasta jako dobra wspólnego…
Miasto ulega fragmentacji, roztapia się w amorficznych strukturach, bez właściwości – niebędących ani wsią ani miastem…
